Ҳаракат барои сулҳ дар Осиёи Марказӣ таваҷҷуҳи ҷавонони минтақаро ба худ ҷалб мекунад, ки онҳо саъй доранд, ки барои худ ва оилаҳои худ ояндаи устувору амнтар эҷод кунанд. Аксари ҷавонон дарк мекунанд, ки набуди сулҳу субот дар минтақа ба рушди иқтисод, тавонмандӣ ва таъмини сулҳу оромӣ таъсири манфӣ мерасонад.
Шумораи бештари ҷавонон дарк мекунанд, ки овози онҳо муҳим аст ва онҳо метавонанд барои расидан ба сулҳ дар Осиёи Марказӣ саҳм гузоранд. Даъват барои пайвастан ба ҳаракати сулҳ дар Осиёи Марказӣ ҳадафи муттаҳид кардани ҷавонон ва таъмини иштироки фаъолонаи онҳо дар расидан ба сулҳ дар минтақа мебошад.
Иштироки ҷавонон дар ҳаракати сулҳ метавонад дар шаклҳои гуногун, аз ҷумла иштирок дар гирдиҳамоиҳои осоишта, ташкили чорабиниҳои таблиғи сулҳ, фаъолияти ихтиёрӣ, паҳн кардани иттилоот дар бораи сулҳ дар шабакаҳои иҷтимоӣ ва дигар васоити ахбори омма зоҳир шавад.
Ҷавонони Осиёи Марказӣ метавонанд дар расидан ба сулҳ дар минтақа саҳми арзанда гузоранд ва ин ҷунбиш ба онҳо имкон медиҳад, ки фаъолӣ, эҷодкорӣ ва сарварии худро нишон диҳанд. Онҳо метавонанд муҳаррики тағирот бошанд, ки минтақаро барои ҳама сокинони он ба макони амнтар ва шукуфон табдил медиҳад.
Мушкилоти умумии ҳамаи кишварҳои Осиёи Марказӣ ин кӯмак ба ҷавонон бо малакаҳои сулҳпарварӣ, ташкили фаъолияти муассир ва зиндагии бехатар дар ҷомеа мебошад. Ҳама кишварҳои Осиёи Марказӣ аҳамияти таҳсилот дар пешгирӣ аз таъсироти мухталифи номатлуб, хатари таъсири гурӯҳҳои ифротӣ ва набуди майдонҳои муколама миёни ҷавононро дарк мекунанд. Ҳар як кишвар стратегияҳои миллии худро барои ноил шудан ба рушди устувори кишварҳои худ, аз ҷумла равишҳои ҳамоҳангшуда дар мубориза бо радикализатсия ва ҳавасмандгардонии иштирок ва ҷалби ҷавонон ҳамчун пешво ва роҳнамои тағйирот дар ҳаёти ҷамъиятӣ, таҳия кардааст. Вижагии лоиҳаи мо дар он аст, ки ҷавонон дар таҳияи барномаҳо ва платформаҳо барои омӯзиши онҳо ва дар ҷараёни гузаштани барномаҳои Лоиҳа иштирок мекунанд, ки дар натиҷа иштирокчиён паёмбарони Насли Сулҳ мешаванд. “Насли Сулҳ” – ин консепсияест, ки дар он таъкид ҷавонон метавонанд дар таъмини сулҳ ва коҳиши низоъ дар ҷаҳон нақши муҳим бозанд. Ғояи асосиаш ин ҷавонон ояндаи ҷомеа ва метавонад нерӯе бошад, ки ҷаҳонро ба сӯи беҳтар табдил диҳанд. “Насли Сулҳ” пешниҳод мекунад, ки ҷавонон бояд маълумот ва воситаҳое гиранд, ки ба онҳо имкон диҳанд дар равандҳои сулҳ фаъол бошанд ва дар кори худ барои расидан ба ин ҳадаф кӯмак кунанд. Он инчунин зарурати бартараф кардани сабабҳои боиси низоъҳо, ба монанди нобаробарӣ, табъиз, фарқиятҳои миллӣ ва динӣ ва ғайраро дар назар дорад.
